Buah Salak dan Buah Ketapi

Sejahteralah ke atas kamu....

Baru masuk ofis hari ni. Syok aih cuti lama. Itupun nasib baik le cuti saya dah tinggal ciput. Kalo tak, confirm saya sambung lagi 14 hari cuti. Ngeh2. Ofismate saya ada bawak buah salak selatan datang ke ofis ni. Saya teringin nak makan. Tapi tak tau bleh makan ke tak. Tak tau buah salak ni berangin ke tak. Nak tanya ofismate tuan punya buah salak tu, dia dah pergi miting plak. So takpe. Kita hantar message kat dia dengan pertanyaan, "Ijan, buah salak ni angin ke tak?"....

seminit.. tak jawab... 

2 minit.. tak jawab..

3 minit... tak jawab lagi. 

Lama sangat nak jawab. Mungkin dia tengah membentangkan isu penting dalam miting kot, so dia tak dpt baca message. Ahh... takpe la... Makan je la... Saya nampak buah salak ni takde unsur-unsur berangin sebab dia nampak sopan je di dalam kulit yang bersisik tu. So, amik satu, kupas kulit.... ngap. Kembar tiga buah tu. Sangat sedap.... manis giler.

 Langsung takde rasa kelat. Rasa macam nak makan lagi satu. Tapi... takpe. Sabar. Sbb saya tak boleh makan banyak sekaligus. Nanti perut reject, lagi aku tak daya nak pegi muntah kuar buah salak. [euww.. disgusting punya cerita].

Lepas dah suap buah salak yang terakhir, baru dapat message reply daripada Ijan. Dan jawapannya ialah, "Angin". Gulp... tercekik ailio sendiri. Pengsan. Kalo angin, memang potensi untuk muntah tu agak besar. Huhu... Ya Allah... selamatkan hambamu yang penggeli ini.

Ada satu lagi buah kampung yang Ijan bawak. Iaitu buah sentul. Itu nama KL dia. Sebab kat KL ada tempat nama Sentul. Sape tinggal kat Sentul kita panggil dia Mat/Minah Sentul. Heheh. Cari pasal. Orang Sentul, jangan marah ye. Makcik gulau-gulau saje.

Buah sentul ni kalo kat kampung saya, [Pahang] kami panggil buah ketapi [bukan keretapi ye. Baca betul-betul]. Ada jugak yang panggil kecapi. Agak pelik kot kalo panggil kecapi sebab kecapi tu setau saya ialah alat muzik yang orang buat pantun gendang gendut tali kecapi, senang perut suka hati tu. Tapi takpe... Lain-lain tempat lain le bunyi dia. Terpaksa la terima hakikat yang bahasa melayu ni kaya dengan kosa kata. Kat Kelantan dipanggil 'seto'. Kat Kedah dipanggil 'setoi'. Di US dan Britain mungkin dipanggil Store. Kehkeh. Tak lawak pun.

Nampak buah ketapi ni? Demi nak amik gambar punya pasal, saya belah la satu. Nak makan buah ni kena belah dengan pisau. Baru la sopan skit rupa paras dia. Bila dah belah, kena lah makan. Takleh dibiarkan lama-lama. Sebab bila dia dah teroksida, warnanya akan bertukar lebam. Macam buah epal yang dibiar lama terdedah. Tapi yang ni extra lagi pengoksidaan dia. So, skrg ni perut saya tengah berkeladak la ni lepas makan buah ni. Berangin. Tadi dah la makan buah salak bersepadu, pastu makan plak buah ketapi. Padan le ke muka saya.

Dulu, buah ni ada banyak berlambak kat kampung saya. Petang-petang waktu main dengan kawan-kawan pada musim buah ni, memang makan buah ni je la kerjanya kiterang. Tapi kalo makan buah ni waktu tengah bermain tu, memang takde harapan le nak belah guna pisau. Aku kekah dengan gigi je la hehehe... Pokok ni tinggi. Tinggi yang memang tinggi la. Nak kait guna galah memang tinggal harapan je la. Boleh tu boleh, tapi kena pastikan galah tu betul-betul boleh capai awan la. Huhu. [Ok.. fine. saya propa je.]. Buah ni, masyaAllah. Sedapnya... Rasa dia mmg unik. Masam-masam manis yang sangat sedap. [Ish... korang jangan terlio ek? Kang berdosa plak aku].

So, itu je la kisahnya buah salak dan buah ketapi.