Eksaided [Baca excited] Nak Raya

Sejahteralah ke atas kamu...

Tak padan dengan dah tua tapi excited nak raya. Dulu masa zaman kekanak, saya excited nak raya sebab nak main bunga api pastu nak collect duit raya then bertanding dengan kawan-kawan duit raya siapa paling banyak. Dan waktu tu jugak yang paling best nak banding-bandingkan baju raya dan kasut raya dengan kawan-kawan sepermainan. Lagi satu yang boleh menguatkan lagi feel hari raya ialah hantar kad raya. Pastu berlumba dengan kawan-kawan sekelas siapa paling banyak dapat kad raya. Kesimpulannya, masa kecik asyik bertanding je la kejanya. Agaknya sebab tu la raya masa kecik tu seronok. Sebab kita ada target tertentu. Padahal kalo menang bertanding, tak dapat pun pegang kawasan DUN. Cuma nak rasa hepi-hepi sendiri je.

Raya yang paling bosan masa dah mula kerja. Masa tu raya pun takde feel. Sebab bila dah kerja, kita la plak kena bagi duit raya. Tapi oleh sebab maksu ni hati kering, so maksu bleh je buat muka sesuci embun pagi depan anak-anak sedara walaupun tak bagi duit raya. Ye lah, lagipun masa tu kita sorang-sorang je. Ada boyfriend pun bukannya boleh buat apa pun. Nak ajak beraya pun benda tak pasti lagi. So, everything is bosan masa tu.

Tapi tahun ni, [setat tahun lepas lagi], saya rasa excited sangat nak raya. Bukan lagi pasal nak main bunga api [memang buang habitat kalo dah bangka macam ni masih nak kejar main bunga api], juga bukan pasal baju raya [dah tentu tak banyak pilihan baju cantik yang ada sebab dah gemuk] serta confirm jugak bukan pasal duit raya [sebab tahun ni maksu dah insaf. Hati dah tak kering lagi. Dah tau malu kalo tak bagi duit raya kat anak2 buah yang 34 org tu]. Tahun ni yang buat saya excited nak raya sebab rasa rindu sangat pada family. Rasa nak berkumpul ramai-ramai, makan-makan, gurau-gurau sambil tengok anak-anak sedara yang masih kecik main lompat-lompat dan berlari tak tentu hala pastu sekali sekala mengusik anak-anak sedara yang dah sunti. Oh seronoknya. Duhai perantau-perantau di kota. Pulanglah ke desa berhari raya.

Perasaan macam ni tak berapa kuat kesan dia masa saya masih tinggal dengan mak abah dulu. Sebab setiap hari jumpa mak abah. Setiap minggu jumpa adik beradik. So dah selalu jumpa. Maka perasaan menghargai tu kurang skit. But now, kalo dapat jumpa family tu rasanya hepi sangat. Rasa macam terisi kekosongan hati. Walaupun sekadar jumpa beberapa jam. Walaupun bukan sepanjang masa berjumpa tu nak bersembang tak berhenti-henti. Tapi bila ramai tu meriah je rasa.