Perasaan Menjadi Seowang Istewi [Tetibe pelat KL gedik]

Sejahteralah ke atas kamu...

Sementelah bos aku tak ada ni, aku rasa rindu plak sebab semalam pun seharian tak nampak bos sebab aku MC [*uihh... tapi statement ni bahaya. Kang org salah faham ingat aku ader scandal dgn bos. Atau mungkinkah ayat ni adalah ayat sarkastik dalam masa yang sama.]. Abih tu aku ingat kalo bos baca entry aku ni, beliau nak bagi aku markah lebih ke. Tidok le ada maknanya.

Jap, nak gi toilet. Ada urusan jap. Ngeee....

Ok... Dah selesai. Sambung balik cerita saya yang terbest di alam fana cintamu ini.

Jadi isteri, apa bezanya dengan jadi bujang? Erm.. Kawan-kawan yang dah lama berzaman mendirikan rumahtangga mesti tak berminat nak baca lagi, sebab mereka dah lama lalui benda-benda ni. Dalam hati mungkin berkata, "hek eleh.. macam ko sorang je yang kawen. Org lain pun kawen jugakkkk weii...", atau pun mungkin yang berkata dalam hati, "kesian... benda ni ko baru nak rasa... aku dah rasa lama dah.. muehehehehehehe", sambil gelak jahat seperti Mat Kacau. Ahh.. Aku tak peduli. Adha Ku Kaysyah?

Ok, meleret tak hingat. Berbalik semula kepada persoalan tadi... Jadi isteri, apa bezanya dengan bujang? Jawapannya ialah... tak ada la banyak beza sangat. Cuma bezanya, 1) Sekarang kalau saya masak akan ada orang tolong makan dan habiskan. 2) Tidur malam berteman, bangun pagi-pagi pun ada orang kat sebelah. :). 3)Ada orang boleh tolong buangkan sampah tiap-tiap hari. 4) Boleh mintak tolong belikan sabun Breeze atau Axion atau biskut beras. 5) MInyak keta pun ada orang tolong isikan. Kekeke. Apa lagi ye...?

Kebanyakan masa saya sekarang ini masih lagi saya habiskan sorang-sorang kat rumah. Sebab suami saya sibuk bekerja. Kadang-kadang outstation. Weekend pun ada aktiviti gak kadang-kadang. Saya plak, memang dah lama hidup bujang sorang-sorang kat rumah tu. Sebelum kawen, rasanya dalam 6 bulan juga saya menyewa sendirian. Sebelum tu pun, housemate saya hanya balik on weekend je. Itu pun akhir-akhir sebelum beliau kawen, beliau pun dah jarang balik on weekends sebab bizi buat persiapan kawen beliau. So, memang daripada dulu saya dah ditakdirkan keseorangan. Maka, saya tak la kekok sangat kalau suami saya bz dan tidak ada di rumah. Cantik kan aturan Allah?

Bagaimanapun, walaupun saya selalu dok umah sorang-sorang, saya ada banyak keja nak buat. Keja yang sama jugak macam tinggal bujang dulu; basuh baju, lipat baju, sidai baju, iron baju, kemas rumah, cuci pinggan, menyapu, kira berapa kali keretapi lalu belakang umah, skodeng jiran bergaduh adik beradik, bla..bla..bla.. Dulu, kalau baju tak basuh 8 timbun pun, saya bleh je goyang kaki lagi sambil tengok TV. Baju-baju yang tak basuh tu, kalau Osama Bin Laden menyuruk dalam tu, Obama pun tak dapat cari tau. Inikan pula kalau Uncle Aznil yang menyuruk di situ. Tapi sekarang dah takleh nak biar baju tak basuh berlonggok lama-lama. Paling lama pun 2 hari je. Saya konsistenkan pembasuhan baju supaya mereka tidak dapat membuat perhimpunan tanpa permit kerajaan kat dalam laundry basket tu.

Errrmmm.. apa lagi ye perbezaannya? Owh, lagi satu... sekarang saya dah tak boleh nak pandai-pandai buat keputusan untuk beli baju atau untuk balik lambat, atau suka-suka hati nak pegi MidValley lepas balik daripada ofis then merewang sampai malam. Semuanya kena mintak izin dulu. Kadang-kadang saya ada juga lupa nak bagitau suami saya. Contohnya mcm saya bagi barang dalam umah saya kepada anak buah saya Si WOnk. Padahal barang tu memang tak pakai. Tapi saya tak bgtau suami pun saya nak beri barang tu kepada Wonk. Lepas dah beri baru inform beliau. Dahhhh kecik hati beliau plak. Bukan apa... itu la kesannya kalau dah lama sangat membujang. Dulu semua keputusan terpaksa kena buat sendiri. Daripada workshop mana nak pegi, sampailah ke ikan bilis jenama apa nak beli [bile masa plak ikan bilis ada jenama ni.. nampok sgt le kuat menipu]. Now, dah takleh buat sesuka hati. Bagitauhu tahu tu kadang-kadang bukan untuk minta izin juga. Sebab biasanya hal-hal kecik mcm tu, tak ada sebab pun kenapa beliau tak izinkan, tapi hanya sebagai menghormati beliau... Bagi tahu supaya beliau tak diketepikan saja. Hihi...

Dulu, kalau saya masak, takde nak hidang-hidang punyer. Sendukkan je la daripada periuk tu ke dalam pinggan, pastu bawak je pinggan tu makan sambil tengok Wipe Out Australia atau Junior Masterchef. Tapi sekarang kena la hidangkan semua lauk, pastu amik gambar then upload kat blog untuk cite kat seluruh dunia saya masak apa semalam. Yang paling penting dan bestnya ialah saya makan malam-malam sebab temankan suami makan. Huhu.. Pastu jadi tak best sebab saya dah makin berisi. Kwe...Kwe...

Tu je la buat masa ni. Tetiba rasa cam malas nak sambung lagi. Kekeke. Peace.